Als schrijfster wil ik meer dan alleen verhalen vertellen. Ik wil mensen raken, inspireren, aan het denken zetten, ze iets meegeven. Iets dat ze bij blijft als het boek uit is. Misschien zou je het de ziel of energie van het verhaal kunnen noemen, de magie achter de woorden. Dat wat ervoor zorgt dat de één een bepaalde tekst misschien nog jaren koestert, terwijl diezelfde tekst voor een ander geen speciale betekenis heeft.
Aan het begin van mijn carrière, en ook op de universiteit, schreef ik zakelijke teksten; brieven, essays, artikelen, mijn scriptie. Schrijven dat werd vorm gegeven door regels en gedragscodes.
Het voelde als een keurslijf, terwijl ik graag vanuit mijn hart schrijf, vanuit creativiteit en zelfexpressie.
Ik schrijf graag vanuit mijn hart, vanuit creativiteit en zelfexpressie.
Voor mij is schrijven een spel van verbeeldingskracht en taal. Een spel vol vrijheid. Alles is mogelijk. Of zoals Einstein het zei: ‘Verbeelding brengt je overal.’
Wanneer ik schrijf, vervaagt de grens tussen fictie en werkelijkheid. Ik ben in de wereld die ik creëer, ik word mijn personages. Als ik tussendoor mijn gedachten laat dwalen en uit het raam staar, kan ik wel eens verbaasd zijn dat het er daar anders uitziet dan in de wereld in mijn hoofd. Zo schreef ik op een warme junidag eens een scène die zich afspeelde in de winter. Mensen zaten om het haardvuur, buiten sneeuwde het. Toen ik opkeek van mijn papier en uit het raam staarde, knipperde ik een paar keer met mijn ogen. Alles was groen in plaats van wit!
Dat helemaal op kunnen gaan in een verhaal, de flow ervaren en iets creëren wat er nog niet was, is wat schrijven voor mij zo bijzonder maakt en waarom ik het graag doe.
Naast fictie schrijf ik ook graag over de natuur en andere mooie dingen van het leven. Ik weerspiegel graag wat ik de wereld wil laten zien.